Musea
Petersburg is een stad van musea. Musea vind je hier werkelijk overal: sommige kerken zijn veranderd in musea tijdens de Sovjettijd, bijna alle paleizen ook en daarnaast vind je in hoofdstraten, maar ook in zijstraten of steegjes nog de meest gekke musea. Zo kun je in Petersburg naar het Broodmuseum, het Grammofoonmuseum, het Dromenmuseum (dat vernoemd is naar Freud), het Kattenmuseum en kun je kiezen uit maar liefst twee erotische musea.
Ikzelf ben in de laatste maanden in een hoop musea geweest. (Nog) niet in de bovenstaande musea, maar wel in de volgende (sommige heb ik al eerder genoemd op deze blog, maar horen hier natuurlijk wel in het lijstje!):
Hermitage, Russisch Museum, Joesoepovpaleis, Spas-na-Krovi, Isaakkathedraal, Petrus-en-Paulusfort (met Petrus-en-Pauluskathedraal en Troebetskoj-bastion), de Keizerlijke Marmerfabriek, het Zoölogisch Museum, de Kunstkamera, de Smolnyjkathedraal, Museum van de Petersburgse Avant-garde, Museum van de Verdediging van Leningrad, het park van Pavlovsk (is een 'museum-natuurgebied'), het Stieglitz-museum en het Etnografisch museum.
...een heleboel dus en ik hoop nog voordat ik weg ga hier een paar musea aan toe te kunnen voegen! ;)
(verder ben ik in Moskou, waar ik nu al twee keer geweest ben - ons studieprogramma voorziet in twee uitstapjes: een naar Moskou en een naar Novgorod -, ook nog in wat musea geweest: de kerken in het Kremlin, het Historisch Museum en de mooie Tretjakov Galerij).
Maar in deze post wil ik het hebben over een van deze musea:
Het Stieglitz-museum
Mijn reisgids gaf aan dat dit museum een echt must-see was en omdat één van onze docenten het tijdens college aanraadde, wilde ik er toch wel eens naartoe.
En het was ook een mooi museum! Alleen: het was een beetje moeilijk om binnen te komen! Het gebouw doet tevens dienst als kunstacademie, dus is er een 'goed' bewaakte ingang, die bestaat uit een poortje en een omaatje in een hokje die dat poortje bedient. Het omaatje wilde weten waarvoor we kwamen. We (een vriendin en ik) zeiden dat we voor het museum kwamen, dat wij studenten waren en naar binnen wilden. Het omaatje sputterde tegen (vorig jaar heeft zij dezelfde vriendin ook ruwweg geweigerd binnen te laten), maar gelukkig kwam er vanuit het gebouw een man aan die het omaatje dwong het poortje voor ons te openen. We konden naar binnen!
Voordat ik verder vertel wat we daarna deden, moet ik even kort uitleggen wat het Stieglitz voor gebouw is. Het Stieglitzmuseum werd in 1878 gebouwd door baron Aleksandr Stieglitz en was bestemd voor studenten van de school voor Industrieel Ontwerp. In het gebouw stelde hij voorwerpen ten toon die als inspiratiebronnen voor de studenten konden dienen. Daarnaast liet hij elke zaal beschilderen in telkens een andere stijl, dit ook ter inspiratie van de studenten. De revolutie van 1917 moest natuurlijk weer roet in het eten gooien: de collectie van het Stieglitz werd voor het grootste deel aan de Hermitage geschonken, de muren werden voorzien van een laag grijze verf en het instituut tijdelijk gesloten. Tegenwoordig is het Stieglitz een onderdeel van de kunstacademie. Studenten werken mee aan het herstellen van de originele beschilderingen van het museum, wat voor hen natuurlijk ongelooflijk mooi werk moet zijn!
Enfin, wij waren dus eindelijk in het museum. We zochten het museum, vonden het en besloten om eerst een kijkje in de rest van het gebouw te nemen, voor zover dat kon. We vonden een enorme hal, waar aan de muren nagemaakte Grieks/Romeinse beeldhouwwerken hingen. En studenten die deze na aan het tekenen waren voor hun colleges. Er lagen stapels van doeken tegen de muren, allen voorzien van de naam van een student en een datum en af en toe een opschrift als "Убери, убью" ("Ruim dit op en ik vermoord je!").
Uiteindelijk gingen we dan het museum in. Bij een kassaatje betaalden we 40 Roebel (1 euro) en we mochten het museum in. Het museum was klein en helemaal volgestouwd met kunstvoorwerpen, afkomstig uit verschillende landen en verschillende tijdperken. Eén kast was helemaal volgepropt met Delfts blauw. Een paar zalen waren kennelijk al gerestaureerd: de plafonds waren prachtig beschilderd!
Petersburg is een stad van musea. Musea vind je hier werkelijk overal: sommige kerken zijn veranderd in musea tijdens de Sovjettijd, bijna alle paleizen ook en daarnaast vind je in hoofdstraten, maar ook in zijstraten of steegjes nog de meest gekke musea. Zo kun je in Petersburg naar het Broodmuseum, het Grammofoonmuseum, het Dromenmuseum (dat vernoemd is naar Freud), het Kattenmuseum en kun je kiezen uit maar liefst twee erotische musea.
Ikzelf ben in de laatste maanden in een hoop musea geweest. (Nog) niet in de bovenstaande musea, maar wel in de volgende (sommige heb ik al eerder genoemd op deze blog, maar horen hier natuurlijk wel in het lijstje!):
Hermitage, Russisch Museum, Joesoepovpaleis, Spas-na-Krovi, Isaakkathedraal, Petrus-en-Paulusfort (met Petrus-en-Pauluskathedraal en Troebetskoj-bastion), de Keizerlijke Marmerfabriek, het Zoölogisch Museum, de Kunstkamera, de Smolnyjkathedraal, Museum van de Petersburgse Avant-garde, Museum van de Verdediging van Leningrad, het park van Pavlovsk (is een 'museum-natuurgebied'), het Stieglitz-museum en het Etnografisch museum.
...een heleboel dus en ik hoop nog voordat ik weg ga hier een paar musea aan toe te kunnen voegen! ;)
(verder ben ik in Moskou, waar ik nu al twee keer geweest ben - ons studieprogramma voorziet in twee uitstapjes: een naar Moskou en een naar Novgorod -, ook nog in wat musea geweest: de kerken in het Kremlin, het Historisch Museum en de mooie Tretjakov Galerij).
Maar in deze post wil ik het hebben over een van deze musea:
Het Stieglitz-museum
Mijn reisgids gaf aan dat dit museum een echt must-see was en omdat één van onze docenten het tijdens college aanraadde, wilde ik er toch wel eens naartoe.
 |
| Het Stieglitz |
En het was ook een mooi museum! Alleen: het was een beetje moeilijk om binnen te komen! Het gebouw doet tevens dienst als kunstacademie, dus is er een 'goed' bewaakte ingang, die bestaat uit een poortje en een omaatje in een hokje die dat poortje bedient. Het omaatje wilde weten waarvoor we kwamen. We (een vriendin en ik) zeiden dat we voor het museum kwamen, dat wij studenten waren en naar binnen wilden. Het omaatje sputterde tegen (vorig jaar heeft zij dezelfde vriendin ook ruwweg geweigerd binnen te laten), maar gelukkig kwam er vanuit het gebouw een man aan die het omaatje dwong het poortje voor ons te openen. We konden naar binnen!
Voordat ik verder vertel wat we daarna deden, moet ik even kort uitleggen wat het Stieglitz voor gebouw is. Het Stieglitzmuseum werd in 1878 gebouwd door baron Aleksandr Stieglitz en was bestemd voor studenten van de school voor Industrieel Ontwerp. In het gebouw stelde hij voorwerpen ten toon die als inspiratiebronnen voor de studenten konden dienen. Daarnaast liet hij elke zaal beschilderen in telkens een andere stijl, dit ook ter inspiratie van de studenten. De revolutie van 1917 moest natuurlijk weer roet in het eten gooien: de collectie van het Stieglitz werd voor het grootste deel aan de Hermitage geschonken, de muren werden voorzien van een laag grijze verf en het instituut tijdelijk gesloten. Tegenwoordig is het Stieglitz een onderdeel van de kunstacademie. Studenten werken mee aan het herstellen van de originele beschilderingen van het museum, wat voor hen natuurlijk ongelooflijk mooi werk moet zijn!
Enfin, wij waren dus eindelijk in het museum. We zochten het museum, vonden het en besloten om eerst een kijkje in de rest van het gebouw te nemen, voor zover dat kon. We vonden een enorme hal, waar aan de muren nagemaakte Grieks/Romeinse beeldhouwwerken hingen. En studenten die deze na aan het tekenen waren voor hun colleges. Er lagen stapels van doeken tegen de muren, allen voorzien van de naam van een student en een datum en af en toe een opschrift als "Убери, убью" ("Ruim dit op en ik vermoord je!").
Uiteindelijk gingen we dan het museum in. Bij een kassaatje betaalden we 40 Roebel (1 euro) en we mochten het museum in. Het museum was klein en helemaal volgestouwd met kunstvoorwerpen, afkomstig uit verschillende landen en verschillende tijdperken. Eén kast was helemaal volgepropt met Delfts blauw. Een paar zalen waren kennelijk al gerestaureerd: de plafonds waren prachtig beschilderd!
