Скопье

Skopje

Het is weer voorbij. Mijn drie maanden durende stage bij het Nederlands Instituut in Sint-Petersburg zit erop. 13 mei vloog ik weer terug naar Nederland (of nou ja, naar Düsseldorf) om daarna een weekje in Nederland te zitten.

Een weekje? Ja, een weekje maar! Op 20 mei was het weer tijd voor de jaarlijkse reis van mijn studievereniging MOST. Dit jaar gingen we een week naar Macedonië!

Dinsdag 20 mei vertrokken we met onze groep in alle vroegte vanaf vliegveld Eindhoven en waren zo tegen het middaguur in Skopje.

Skopje is de hoofdstad van de Republiek Macedonië en strekt zich uit langs de oevers van de rivier Vardar. De stad is zeer oud en was lange tijd onderdeel van het Turkse rijk, waardoor je in de stad (vooral in de Oude Stad) nog redelijk wat Oosterse invloeden ziet in de architectuur.
Daarnaast is de stad bezaait met moskeeën. De moskeeën in het oude centrum zijn vaak al in de Turkse tijd gebouwd en zijn nog in gebruik. Dit komt door de grote (islamitische) Albanese minderheid in het land.
In 1963 is tijdens een aardbeving een groot deel van de stad met de grond gelijk gemaakt. Het huidige oude centrum bleef grotendeels gespaard, maar aan de zuidoever van de rivier bleef geen baksteen op de andere. Hierop riep de - toenmalige Joegoslavische - de hulp in van een Japanse architect en stedenplanner om een nieuw centrum te bouwen. Het resultaat: een centrum in de vorm van een halfronde cirkel, met in het midden het 'Macedonië-plein' (Плоштад Македониjа).
Na het uiteenvallen van Joegoslavië werd Macedonië een onafhankelijke staat. Er heerst nog steeds een discussie over de naam van het land, aangezien in Griekenland een provincie ligt met dezelfde naam en de Grieken bang waren, dat als de republiek zich ook Macedonië zou noemen, zij aanspraak konden maken op dit Griekse grondgebied. Macedonië wordt hierom formeel 'FYROM' genoemd: Former Yugoslav Republic of Macedonia.
In 2001 braken onrusten uit onder de Albanese minderheid in Macedonië. Na de aanname van enkele wetten, die het gebruik van de Albanese taal inperkten en een verbod plaatsten op de Albanese vlag, braken onrusten uit in het noorden van het land, dat grenst aan Kosovo. Enkele honderden mensen kwamen om bij de strijd tussen het Albanese Bevrijdingsleger en het Macedonische leger, maar het conflict werd nog hetzelfde jaar opgelost. Tegenwoordig wordt de Albanese taal in het openbaar gebruikt in gebieden waar de bevolking overwegend Albanees is (dit betekent dat in Skopje zelf veel borden drietalig zijn: Macedonisch, Albanees en Engels).
Aan de oevers van de Vardar wordt momenteel nog flink gebouwd. Deze gebouwen, waaronder het Archeologisch museum, de Nationale Opera en het ministerie van Binnenlandse Zaken, maar ook een hele reeks standbeelden en monumenten in de stad, worden of zijn gebouwd in de kaders van het project 'Skopje 2014', dat de stad aantrekkelijker moet maken voor toeristen.

Zicht op het Macedoniëplein

Zicht op het fort (links), de Stenen Brug (links) en het Archeologisch museum (rechts)

Het standbeeld van 'De Strijder'

Het ruiterbeeld op het Macedoniëplein (dat officieel niet Alexander de Grote voor mag stellen)

Oude stad

Oude stad

Oude Turkse herberg in de oude stad

'Kale', het fort

In Skopje hebben we het grootste deel van onze tijd doorgebracht, maar we hebben ook enkele uitstappen buiten de stad gemaakt: naar de Matka-kloof en naar de stad Ohrid.
De Matka-kloof ligt net buiten Skopje en is daarom een leuke dagtocht. In de kloof ligt een stuwmeer dat ontstond nadat de Joegoslavische regering besloot een hydro-elektrische dam in de rivier Treska te bouwen. Het water van het meer is heel helder en drinkbaar (en lekker ook!).
Met een bootje hebben we over het 7 km lange meer gevaren, totdat we uitkwamen bij de Vrelo-grot. Onze gids legde het bootje aan en we liepen naar de grot. We stonden een tijdje buiten te wachten omdat de gids het aggregaat nog aan moest zetten en regelmatig moest checken of de verlichting in de grot überhaupt wel aan was. Toen alles klaar was, gingen we de grot in.
De druipsteengrot lijkt heel klein: binnen 10 minuten heb je het wel gezien. Echter: de grot strekt zich onder water nog veel verder uit: er liggen ten minste twee ondergrondse meren in de grot en de mogelijkheid bestaat dat deze grot de diepste van Europa of zelfs de wereld is!