Выходные прогулки

Weekendwandelingen

Omdat het dit weekend opeens ging sneeuwen - wat ik sinds mijn aankomst hier nog niet echt mee had gemaakt, want ook hier stelt de winter dit jaar niks voor - besloot ik gisteren en vandaag om wat te gaan wandelen langs bezienswaardigheden waar ik vorig jaar niet ben geweest. Deze - met name die van mijn wandeling van vandaag - lagen in niet echt de meest fotogenieke wijken (lees: in halve industriegebieden), maar het waren toch leuke wandelingen :)


Zaterdag 15/3

Deze wandeling vond geheel plaats in de Выборгская Сторона ('Vyborgzijde'). Ik nam de metro naar station Выборгская en liep naar de Сампсониевский Собор (Sampsonievskij Kathedraal - nr. 1). Deze kathedraal ligt in het gelijknamige park en is tegenwoordig een museum.
De huidige kathedraal is gebouwd op de plaats waar in 1710 een houten kerk werd gebouwd. Deze houten kerk werd gebouwd in opdracht van Peter de Grote, ter herinnering aan zijn overwinning op de Zweden in het Oekraïense Poltava. De huidige kathedraal is gebouwd tussen 1728 en 1740. De bouw duurde lang omdat er weinig bouwmateriaal voor handen was. Wie de architect van de nieuwe kathedraal was, is nog steeds onbekend, maar men gaat ervan uit dat het Petro Trezini was, die ook de Isaakkathedraal en het Aleksander Nevskijklooster bouwde.
Behalve de kerk zelf, omvat het complex ook een klokkentoren en een kapelletje. De klokkentoren werd in 1740 gebouwd, het kapelletje in 1909. Om het qua architectuur bij de rest van het plaatje te doen passen, werd het kapelletje in een voor die tijd ongewone stijl gebouwd: de barok.
De kerk werd in 1938 gesloten en ging in 2000 weer open voor het publiek. Na een inwijding in 2010 is de kathedraal ook weer een gebedshuis en dagelijks vind er een mis plaats.
Een aparte feature van de kathedraal zijn de twee 'megaiconen' die in de kerk hangen: deze vormen samen een jaarkalender, en bij elke dag staan de heiligen wier feestdag die bepaalde dag is.
Daarnaast kleeft er nog een legende aan de kathedraal: dit zou de plek zijn waar Catherina de Grote in het geheim met haar minnaar, generaal Potjomkin, zou zijn getrouwd.

Na het kerkje uitgelopen te zijn, vervolgde ik de straat en kwam uit bij de militaire geneeskundeacademie (nr. 2). Van dit gebouw heb ik maar geen foto gemaakt, maar het was wel een mooi gebouw. De academie werd oorspronkelijk opgericht in 1798 maar of de gebouwen ook zo oud zijn, weet ik niet zeker, hoewel ze qua stijl in die tijd passen.
Een stukje verder, aan de Neva, staat het grote beeld van Lenin (nr. 3) tegenover het Финляндский Вокзал (Finlandstation - nr. 4). Dit station werd in 1870 gebouwd om de Russische hoofdstad te verbinden met de hoofdstad van het - toen nog Russische - Finland. In 1917 kwam Lenin hier aan in Petersburg toen hij terugkeerde uit het buitenland. Ter herinnering hieraan staat het enorme Leninbeeld voor het station en in het station zelf is de locomotief te zien waarmee Vladimir Iljitsj aankwam in Rusland.
Het station was tijdens de Blokkade van Leningrad het enige functionerende station en gedurende de belegering kwamen levensmiddelen en andere noodzakelijke dingen via dit station de stad in. In de jaren '60 werd het station geheel verbouwd tot het - in mijn ogen - heel erg lelijke station dat het nu is.

Zondag 16/3

Voor de wandeling van vandaag reisde ik naar metrostation Нарвская, in het zuidwesten van de stad. Dit station hoort tot de oudste stations van de stad, gebouwd in 1955.
Het station ligt aan het Площадь Стачек ('Plein van de Stakingen'). Op dit plein zijn een paar interessante dingen te zien.
Ten eerste is er het Дворец Культуры им. А.М. Горького (Paleis van de Cultuur genaamd A.M. Gorkij  Nr. 1). In de Sovjettijd werden veel van dit soort 'paleizen' gebouwd en dit paleis is het eerste van deze gebouwen in Leningrad. Het werd gebouw in 1927 (ter ere van het 10-jarig jubileum van de revolutie) in constructivistische stijl en draagt de naam van de schrijver Gorkij. Tegenwoordig bevinden zich enkele winkels en een theater in het gebouw.

Paleis van Cultuur

Dit paleis van de cultuur is natuurlijk interessant, maar de aandachtstrekker op het plein is toch wel de Narvapoort (Нарвские Ворота - Nr. 2). Deze enorme triomfpoort werd tussen 1827 en 1834 gebouwd ter herinnering aan de helden van Franse Oorlog van 1812.
Aanvankelijk werd in 1814 voor de terugkerende troepen een houten poort gebouwd, die hen moest begroeten aan de rand van de stad. Deze poort werd echter al snel verwaarloosd en er werd besloten dat een nieuwe poort gebouwd moest worden, dit keer van steen. Zodoende werd in 1827, het jubileumjaar van de veldslag bij Borodino begonnen aan de bouw van de huidige poort.
De huidige poort is gebouwd in de Empire-stijl en toont enkele Russische ridders, die laurierkransen uitsteken naar Rusland. Op de poort staan beelden van paarden en een gevleugelde godin van de overwinning.

Het gebouw met het koepeltje is de metrohalte

Vanaf deze poort liep ik naar Екатерингоф ('Ekateringof' - Nr. 3), een groot park. Dit park begon haar bestaan als paleistuin horende bij het Ekaterina-paleis, dat in 1711 door Peter de Grote werd gebouwd voor zijn vrouw, Ekaterina I. Dit paleis werd in 1926 gesloopt.
In de 19de eeuw werden de paleistuinen omgedoopt tot openbaar park en werd zo een geliefde plek voor ontspanning voor de Petersburgers. Het park wordt zodoende ook genoemd in enkele literaire werken van deze tijd, waaronder Oblomov en De Idioot.
Onder het Sovjetbewind werd in het park een monument gebouwd voor de helden van de 'Rode Don', leden van de Jonge Garde die in het oosten van Oekraïne vochten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Verder werden onder andere een stadion en manege gebouwd, alsmede enkele speeltuintjes en attractieparkjes. Deze zijn nu allemaal in verval en er zijn dan ook plannen deze misbaksels op te ruimen en enkele pre-revolutionaire bouwsels te herbouwen. Er is zelfs een plan het verdwenen paleis in zijn geheel te herstellen.

'Aan de helden van de Rode Don'

Na het park te hebben verlaten, zette ik mijn wandeling voort door de grauwe, half-industriële wijk en kwam uit bij nr. 4: de Богоявленская Церковь (Epifaniekerk). Deze fantastisch mooie kerk werd in 1899 ingewijd en is gebouwd in de Russische Stijl en gedenkt de miraculeuze redding van (toen nog) tsarevitsj Nikolaj (de latere Nikolaas II), toen die in Japan om onbekende redenen door een politieagent werd aangevallen en enkele malen met een sabel in het hoofd verwond werd.
De kerk kon plaats bieden aan 1200 gelovigen en bleef werkzaam tot 1935, toen de kerk gesloten werd. Bij de sluiting werd de iconostase gesloopt en het gehele interieur verwoest. De kerk deed daarna dienst als opslagplaats voor groenten. Een brand in de tijd van de Tweede Wereldoorlog deed de laatste duit in het zakje wat betreft de sloop van het interieur.
Toen de kerk in 1991 terug werd gegeven aan de Kerk, was er letterlijk niks meer over van haar voormalige schoonheid: de koepel lag eraf en de muren waren zwartgeblakerd door het vuur. In 1992 vond in de zwaargehavende kerk voor het eerst weer een mis plaats en sindsdien is men tot op de dag van vandaag nog bezig de kerk te restaureren. Aan de buitenkant is de kerk weer helemaal terug in oude staat maar binnen zie je nog de ernstige schade die de kerk heeft geleden: enkele schilderingen zijn weer hersteld en zij zijn echt verschrikkelijk mooi! Mooie patronen en afbeeldingen! Maar helaas is het merendeel van de kerk nog steeds niet hersteld: je ziet de bakstenen nog en het braakliggende pleister.
Deze kerk is een echte aanrader, maar als je hem bezoekt: geef dan wat voor het herstel van de kerk!

Toen ik de kerk wel gezien had, nam ik de bus naar het Балтийский Вокзал (Baltisch Station - Nr. 5). Dit station werd gebouw door Baron von Stieglitz (diezelfde persoon die ook het gelijknamige museum opende, weten jullie nog?) voor zijn spoorlijn van Petersburg naar Peterhof. Als model voor het station werd het Parijse Gare de l'Est gebruikt.
Het station werd in de jaren '30 verbouwd en dientengevolge werden ook de bestemmingen van de van hieruit vertrekkende treinen gewijzigd: waar men eerst nog vanaf dit station in Tallinn kon komen, werd het nu enkel mogelijk om naar de voorsteden te reizen. Tegenwoordig is het station weliswaar hersteld in haar oude staat, maar het blijft enkel mogelijk om naar de voorsteden van Petersburg te reizen.
In 2002 kwamen in dit station vier mensen om het leven toen een lege trein, die gerepareerd werd, losraakte en met een snelheid van 41 km/u inreed op het perron. Het station werd tijdelijk gesloten.