Gevloek, getier en geflirt

Wat krijg je als je Google Maps combineert met een actueel overzicht van de verkeersdrukte op de wegen van Moskou én de mogelijkheid om anoniem commentaar op deze drukte te geven?

Rokerige tunnels, soep en koteletten: de Moskouse metro in diafilm

De Moskouse metro is een wonderlijk iets. Ik raad iedereen aan om minstens één keer in zijn of haar leven af te dalen in dat onvoorstelbare tunnelnetwerk om met een treintje onder de grond van de ene kant van de stad naar de andere te zoeven.

Reeds in tsaristische tijden werden plannen gesmeed om Moskou van een metronetwerk te voorzien. De plannen voorzagen in een ondiepe ondergrondse en hier en daar zelfs bovengronde metro, die zelfs het Rode Plein zou doorkruisen. Na goedkeuring door de Doema gooiden de Eerste Wereldoorlog en de Russische Burgeroorlog roet in het eten en het zou uiteindelijk duren tot de Stalintijd voor er daadwerkelijk een schop in de grond werd gezet. Stalin, die de Russische bevolking wilde tonen dat zij een daadwerkelijk stralende toekomst tegemoet gingen onder het gesternte van het communisme, investeerde in enkele grootse architecturele projecten, waar de metro er één van was.

Zo geschiedde het dat in 1935 de Moskouse metro operationeel werd. Wat aanvankelijk begon als één metrolijntje van 11 km en 13 stations is tegenwoordig uitgegroeid tot een complex geheel van 12 lijnen (plus een monorail en een aan het metronet aangesloten ringlijn van de spoorwegen), met 313 km aan spoor en 188 stations in 2012 (dank u, wikipedia).

De eerste stations van de Moskouse metro

Dagtrip naar Rostov: sneeuw en kerken

[07-11-2016]

“Goedemorgen, mag ik je kaartje zien?”

“Natuurlijk, hier.”

“Laten we even één stap naar achteren doen, anders glibberen we zo het perron af. En je documenten?”

“Hier is mijn paspoort.”

“OK, in orde, plaats 19. Naar Rostov. Als je ergens anders besluit te gaan zitten, laat mij het even weten, dan kan ik je wakker maken als je ligt te slapen als we aankomen.”

Kiev: 4 snapshots

Oekraïne is een uiterst dynamisch land en dan heb ik het vooral over het politiek vlak: het lijkt wel of er iedere pak-‘m-beet 3 tot 4 jaar politieke heibel is. Als gevolg hiervan lijkt het aangezicht van en de sfeer in Kiev, de hoofdstad, continu aan verandering onderhevig, zoals ik zelf heb gemerkt tijdens mijn bezoekjes aan de stad. Een overzicht.