День Защитника Отечества и Кунсткамера

De Dag van de Verdediger van het Vaderland en de Kunstkamera

Ten eerste: deze blogentry zal wederom anders zijn dan de voorgaande: hij wordt tweetalig! De reden hiervoor is dat voor het vak "Письменная Речь" (Schrijftaal) het onderwerp 'blogs' behandelen en daarom een Russischtalige blogentry moeten schrijven. Geen zorgen! Ik zal jullie ook voorzien van een Nederlandse vertaling ;)
И конечно, я надеюсь, что я не сделаю ошибки... ;)

Поздравляю вас, мужчины, с праздником! Разве вы не знали что 23-го февраля - ваш праздник? Нет? Ой! Ну, каждый год, 23-го февраля в России отмечают "День Защитника Отечества"! Этот день также называются "День мужчин", так как 8-го марта отмечают "День женщин".
Я провёл этот день, водя по Питеру Лейденскую делегацию, составленную некоторыми соседями по общежитию.
Вечером был артиллерийский салют на берегу Невы. Мы на это смотрели с набережной у Эрмитажа. Вид на зрелище был прекрасным и шоу было удивительным!
Спросишь, получил ли я подарки, и я отвечу: Да! Несколько девушек из нашей группы мне подарили открытку и DVD!

Фейерверк

Сегодня, мы с соседями по комнате посетили Кунсткамеру. Кунсткамера является первым музеем России (открыт 1733-ом году) и находится на Васильевском острове. Пётр Великий сам открыл музей, и там выставил "коллекцию уродов" Голландца Рюйша. Коллекция составлена из уродливых эмбрионов. Цель выставления этой коллекции: воспитывать суеверных Русских. Интересно заметить: чтобы завлекать гостей в музей, им обещали бесплатную рюмку водки в день открытия!
Сегодня, музей прежде всего является этнографическим музеем. Значит, что здесь посетитель может познакомиться с другими, разными народами мира. Также есть зал, посвященный Русским землепроходцам как Беринг, который обнаружил, что море разделяет Азию и Америку.
Более того, часть коллекции Рюйша ещё выставляют! (очень противно...)

Кунсткамера

Традициональное Эфиопское искусство

*********

Gefeliciteerd mannen, op jullie feestdag! Of wisten jullie niet dat 23 februari jullie feestdag was? Nee? O! Nou, elk jaar op 23 februari wordt in Rusland "De Dag van de Verdediger van het Vaderland" gevierd! Deze dag wordt ook wel Mannendag genoemd, omdat op 8 maart Vrouwendag gevierd wordt.
Deze dag heb ik doorgebracht met het rondleiden van een Leidse delegatie, bestaande uit enkele huisgenoten, door Petersburg.
's Avonds was er een saluut van artillerie en vuurwerk aan de Neva. Dit hebben we bekeken vanaf de oevers van de Neva bij de Hermitage. Het uitzicht was fantastisch en de show indrukwekkend!
En heb ik nog cadeau's gekregen? Ja! :D Van een paar meisjes uit onze groep heb ik een kaartje en een DVD gekregen! Heel aardig!

Vandaag ben ik met dezelfde huisgenoten naar de Kunstkamera geweest. De Kunstkamera is het eerste museum van Rusland (geopend in 1733) en ligt op het Vasiljevskij-eiland. Peter de Grote zelf opende het en stelde er de "monstercollectie" van de Nederlander Ruysch ten toon. De collectie bestaat uit misvormde embryo's en moest het bijgelovige Russische wijsheid bijbrengen. Interessant om op te merken is dat, om bezoekers het museum in te krijgen, hen bij de openingsdag een gratis glaasje wodka werd beloofd.
Tegenwoordig is het museum voornamelijk een etnografisch museum, dus kun je veel te weten komen over verschillende volkeren van de wereld. Een speciale zaal is gewijd aan Russische ontdekkingsreizigers zoals Bering, die ontdekten dat Azië en Amerika door middel van zee gescheiden worden.
Een deel van de verzameling van Ruysch wordt nog wel ten toon gesteld, overigens! (heel onsmakelijk...)

Павловск

Pavlovsk

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier wat schreef. Excuus!

Afgelopen weekend, om precies te zijn: afgelopen zaterdag, ben ik met twee vriendinnen naar het mooie plaatsje Pavlovsk geweest.
Pavlovsk is één van de vele voorstadjes van Sint-Petersburg en is goed bereikbaar per elektritsjka (die stoptreintjes) vanaf het meest zuidelijk gelegen stationnetje van Sint-Petersburg: Купчино (Koeptsjino). Dit station is op zijn beurt weer per metro te bereiken (het is de eindhalte van de blauwe lijn).
Al met al ben je al gauw een uurtje onderweg vanuit het centrum: eerst een half uurtje met de metro naar het station, kaartjes kopen en dan een half uur in de elektritsjka. Gelukkig is de trein niet duur: een retourtje kost 64 Roebel (ongeveer €1,60)!
Met de elektritsjka race je langs een reeks stationnetjes, waaronder het station met de intrigerende naam "21 km" en uiteindelijk ben je dan in Pavlovsk.

Het park van Pavlovsk. De ingang en het station liggen bij A en het paleis bij nr. 28

Het station ligt zeer gunstig naast dé bezienswaardigheid van het plaatsje: het park van Pavlovsk (Павловский Парк). Dit park hoort bij het paleisje dat aan de zuidkant van het park ligt. Dit paleis is eind 18de eeuw gebouwd naar orders van de toekomstige tsaar Paul op een landgoed dat hij in 1777 van zijn Catharina de Grote had gekregen. Dit landgoed van duizend hectaren, doorsneden door de Slavjanka-rivier, werd ingericht als een Engelse tuin.
Het paleis werd na de revolutie van 1917 een museum en tijdens de Tweede Wereldoorlog werden alle kostbaarheden uit het paleis geëvacueerd naar andere steden. Beelden die te groot waren om te verplaatsen, werden begraven en na de oorlog weer opgegraven. Duitse troepen bezetten 2,5 jaar het paleis en gebruikten het als hoofdkwartier, barakken en ziekenhuis. Het beeld van tsaar Paul, dat voor het paleis staat, werd gebruikt als telefoonpaal! Toen de Russen het paleis bevrijdden, was het veranderd in een ruïne: het park lag aan gort door artilleriebeschietingen en dezelfde beschietingen hadden ook het dak doen instorten. In veel zalen was de houten vloer opgebroken en opgestookt als brandhout. Gelukkig werd vrijwel meteen begonnen met renovatie en tegenwoordig kan het paleis weer bezocht worden!

Het paleis

Echter: ik ben niet in het paleis geweest. Wij kwamen namelijk voor het park.
Want het zit zo: het park is groot. Nogal groot. Echt heel groot. Neem in je gedachten een groot park, verdubbel de grootte en je hebt het park van Pavlovsk!
En er lag sneeuw (duh, winter!)... Veel sneeuw! Wel 30 cm, als het niet meer was! Het is alweer een tijd aan het vriezen en de laatste dagen sneeuwt het weer goed, dus er lag ook nog eens verse sneeuw bovenop.
En wat doe je dan? Je hebt een groot, ahem, enorm park, veel sneeuw... Tuurlijk ga je dan daar iets mee doen! En die Russen hebben het gesnapt! Al in de trein zagen we families met kinderen die ski's, sleetjes en donutvormige luchtkussens. En voor mensen die dit niet hadden (zoals wij) werden diezelfde dingen wel in het park verhuurd! Daarnaast kon je in het park ook финские сани (lett. "Finse slee") huren: die zijn een soort sleeën waar één iemand op kan zitten, terwijl een ander hem/haar voortduwt.

Maar wij gingen dus ski's huren. Om te langlaufen!
We hebben een uur lang gelanglaufd. Het was een geklungel in het begin met die ski's en die stokken, maar uiteindelijk had ik het wel onder de knie (denk ik). Dwars door het bos en dwars door een veld vol verse sneeuw (waar ik helaas wel ben gevallen), echt een aanrader!
En toen het uur voorbij was, was er nog heel veel park over! De ski's hebben we ingeleverd en we zijn naar het paleis gewandeld en ondertussen het fantastische winterlandschap bewonderd. Bekijk de foto's maar!

Челябинский Метеорит / В Ленинграде

De meteoriet van Tsjeljabinsk

Het begin van deze blogentry is anders dan mijn voorgaande berichten. Ik ga het nu niet hebben over Petersburg of over reizen überhaupt. Welnee, wereldnieuws neemt beslag op deze post!
Al meerdere malen hebben mensen mij gevraagd of ik iets gehoord of gezien heb van de meteorietinslag vanochtend bij de stad Tsjeljabinsk (Челябинск). Mijn antwoord: ik heb niets gezien van de inslag. Waarom? Nou, omdat Tsjeljabinsk in de Oeral ligt, op ruim 2000 km van Petersburg!

Natuurlijk heb ik er wel veel over gehoord: websites van kranten puilden uit van de berichtgevingen over de meteoriet en youtube ontplofte vanochtend van de filmpjes over deze steen uit de ruimte. Hieronder de meest aparte en absurde berichten die ik kon vinden:

15 шуток о челябинском метеорите ("15 grapjes over de meteoriet van Tsjeljabinsk")
Een overzicht aan grapjes van af-en-toe dubieuze kwaliteit over de meteoriet. De leukste zijn nummers 7 & 10. Nummer 7: "De bewoners van de meteoriet nemen beangstigd het naderen van Tsjeljabinsk waar" (Tsjeljabinsk is niet echt de mooiste stad van Rusland). En nummer 10: "Volgens de Maja-kalender had de meteoriet op 21/12/12 moeten inslaan, helaas waren de Russische Posterijen hiervoor aangesteld".

Жириновский: метеоритный дождь на Урале – дело рук Америки ("Zjirinovskij: de meteorietenregen in de Oeral is een Amerikaans handwerkje")
Dit artikel kan eigenlijk als zestiende grap in het vorige artikel worden opgenomen: Zjirinovskij is van mening dat de meteorietenregen in de Oeral het werk van de VS is. Volgens hem testten de VS een nieuw wapen boven Russisch grondgebied om zo te provoceren.
Nu denken jullie: wie is die gek? Nou, het gaat hier om Zjirinovskij, de leider van de LDPR (Liberaal-Democratische Partij van Rusland) - een partij die bekend staat om haar rechts-nationalistische ideeën. Zjirinovskij zelf is in Rusland bekend om zijn controversiële uitspraken, onder andere over zijn geboorteland Kazachstan, dat hij hierdoor ook niet meer in mag...

В Интернете начали продавать «осколки челябинского метеорита» ("Op internet is de verkoop van 'brokstukken van de Tsjeljabinskse meteoriet' begonnen")
De titel spreek voor zich: de eersten, die een slaatje willen slaan uit de gebeurtenissen, dienen zich al aan.


In Leningrad

...en dan nu verder met mijn reisblog.
Vandaag ben ik met de metro naar de halte Московская (Moskovskaja) afgereisd. Deze halte ligt midden in het rayon dat Stalin wilde bombarderen tot nieuw stadscentrum. De wijk staat vol met Stalinistische Sovjetflats, waar er in Minsk ook zoveel van staan, dus waarom zou je er in godsnaam heengaan? Nou, daar zijn meerdere redenen voor.

Één van de meest opbeurende dingen die ik kon vinden in dit rayon...

Ten eerste ligt midden tussen de grauwe flats een verborgen juweeltje: de Tsjesmakerk (Чесменская Церковь). Dit kerkje werd gebouwd tussen 1777 en 1780 op de plaats waar Catharina de Grote te horen kreeg dat de Russen de Turken in een zeeslag bij de stad Çesme hadden verslagen. Toen de kerk gebouwd werd, lag het midden op een landgoed buiten de stad. De stad heeft haar echter ingehaald en nu ligt de kerk dus tussen de flats verscholen.

Tsjemakerk

Daarnaast kun je dit rayon bezoeken om het Huis van de Sovjets en het enorme Leninbeeld te bekijken.

Huis v/d Sovjets en Lenin

En tot slot ligt in dit rayon het Monument van de Overwinning. Dit ligt op een rotonde en bestaat uit een enorme zuil, met daar omheen een ronde boog, waarin beelden staan, die doen herinneren aan de uitputtingsslag die de inwoners van Leningrad moesten doorstaan tijdens de 900-dagen durende belegering door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Verder branden hier allerlei fakkels en leggen mensen bloemen bij de beelden. Sombere muziek maakt het plaatje compleet.

De ene kant...

.... en de andere kant!

Домашнее задание: Прогулка по Петербургу

Huiswerk: Een wandeling door Petersburg

Één van de colleges die ik hier in Petersburg volg, is het keuzevak "Мир Петербурга" ("De Wereld van Petersburg"). Dit vak wordt door de jonge en fanatieke Elena gegeven, natuurlijk helemaal in het Russisch. Het vak richt zich geheel op de stad zelf, zoals de naam al deed vermoeden, en is erg interessant.

Het eerste college werd vorige week donderdag gegeven en ging over de belangrijkste straat van de stad: Невский Проспект (de Nevskij Prospekt, oftewel Nevskij Boulevard). Deze boulevard strekt zich uit van de Admiraliteit (Адмиралтейство) tot aan het klooster van Aleksandr Nevskij (Александро-Невская Лавра). De straat (en het klooster) zijn genoemd naar de Russische heilige Aleksandr Nevskij, een van de grootvorsten van Novgorod, die in 1242 Zweedse troepen bij de Neva versloeg (waaraan hij zijn bijnaam 'Nevskij' te danken heeft) en in 1244 Duitse kruisvaarderstroepen op het bevroren Peipusmeer.

Aleksandr Nevskij op een parsoena (icoon-achtig portret) van rond 1725

Maar ik dwaal af: het huiswerk voor het tweede college van De Wereld van Petersburg was redelijk bijzonder: onze groep werd in tweeën gesplitst en iedere groep kreeg een wandelroute voorgeschoteld. We moesten de wandeling doen en tegelijkertijd een twintigtal vragen beantwoorden over de gebouwen die we tegenkwamen.

Onze wandelroute zag er als volgt uit:

Met onze wandeling doorkruisten we hartje centrum en zagen een heleboel bekende bezienswaardigheden.

We begonnen onze wandeling bij het splinternieuwe metrostation Адмиралтейская (Admiraltejskaja) vanwaar wij ons begaven naar de boog van het Штаб-Квартира (Sjtab-Kvatira), waar vroeger de legerleiding zetelde. Via deze boog kwamen we uit op het Дворцовая Площадь (Paleisplein), dat omringd wordt door het Sjtab-Kvartira en het Winterpaleis (Зимний Дворец), waarin zich nu de Hermitage bevindt. Het plein wordt verder nog opgesierd door een enorme zuil met daarop een engel, dat herinnert aan de Russische overwinning op Napoleon.

Boog van de Sjtab-Kvartira, de zuil en het Winterpaleis

Vervolgens liepen we langs de Admiraliteit (tegenwoordig het hoofdkwartier van de Russische Marine) door een park, dat wordt opgesierd door een reeks beelden van bekende Russen, zoals de componist Glinka, de schrijver Gogol enz.

Glinka en een sneeuwman

De Bronzen Ruiter

Aan het einde van het park staat het eerste gedenkteken van de stad: een ruiterbeeld van Peter de Grote, dat in 1782 hier werd geplaatst. Het beeld staat in de volksmond bekend onder de naam "Bronzen Ruiter" (Медный Всадник), vanwege het gelijknamige gedicht dat Poesjkin over het beeld schreef. 

Het gedicht is verdeeld in drie delen. Allereerst wordt verteld over Peter de Grote, die besluit een nieuwe stad te stichten. Vervolgens wordt een flinke tijdssprong gemaakt naar 1824, tijdens de overstroming waar ik het vorige post over had: de hoofdpersoon Evgenii doolt ten tijde van de storm, die de overstroming begeleidde, door de stad en overdenkt zijn liefde voor Parasha. Hij valt in slaap op straat maar wordt opgeschrikt door het rijzende water en klimt op een beeld van een leeuw. Terwijl het water hem omringt, is het beeld van Peter de Grote het enige dat hij ziet. Het derde deel opent met een terugkeer van de rust: de overstroming is ten einde en Evgenii vindt een veerman, die hem de rivier overbrengt. Evgenii komt erachter dat het huis van zijn geliefde is vernietigd en doolt vervolgens als een gek door de stad. Plots komt hij weer het beeld van Peter tegen en dan:

И, зубы стиснув, пальцы сжав, [...] «Добро, строитель чудотворный! — Шепнул он, злобно задрожав, — Ужо тебе!..» И вдруг стремглав Бежать пустился.  Показалось Ему, что грозного царя, Мгновенно гневом возгоря, Лицо тихонько обращалось... И он по площади пустой Бежит и слышит за собой — Как будто грома грохотанье — Тяжело-звонкое скаканье По потрясенной мостовой. И, озарен луною бледной, Простерши руку в вышине, За ним несется Всадник Медный На звонко-скачущем коне; И во всю ночь безумец бедный, Куда стопы ни обращал, За ним повсюду Всадник Медный С тяжелым топотом скакал.

And [he] shuddered, whispering angrily,  "Ay, architect, with thy creation  Of marvels.... Ah, beware of me!"  And then, in wild precipitation  He fled. For now he seemed to see  The awful Emperor, quietly,  With momentary anger burning,  His visage to Yevgeny turning!  And rushing through the empty square,  He hears behind him as it were  Thunders that rattle in a chorus,  A gallop ponderous, sonorous,  That shakes the pavement. At full height,  Illumined by the pale moonlight,  With arm outflung, behind him riding  See, the bronze horseman comes, bestriding  The charger, clanging in his flight.  All night the madman flees; no matter  Where he may wander at his will,  Hard on his track with heavy clatter  There the bronze horseman gallops still.

 (sorry voor de belabberde opmaak)

Verder is er over de Bronzen Ruiter nog wel meer te vertellen. Zo is de steen waarop het beeld geplaatst is, de grootste steen die ooit door mensen versleept is. De steen, genaamd Гром-камень, werd ver buiten de stad gevonden en is naar de stad gesleept op dezelfde manier als hoe de Egyptenaren stenen voor hun piramides voortsleepten. De sleeptocht duurde meer dan een jaar!

Nadat we de Bronzen Ruiter bekeken hadden, gingen we naar de Isaakkathedraal (Исаакиевский Собор) die tussen 1819 en 1858 gebouwd is en met een hoogte van 101 meter en een oppervlak van meer de 4000 m2 "nogal groot" genoemd mag worden.

De kerk is rijk versierd en de kleur goud domineert het hele plaatje. In de hoogste koepel van de kerk zit een zilveren duif: een van de bekendste kenmerken van de kerk. 

De kerk is vierkant en aan elke zijde bevindt zich aan de buitenkant een timpaan. In één van de timpanen is een figuur afgebeeld die een model van de kerk in zijn handen houdt. Dit is tsaar Nicolaas I, tijdens wiens regeerperiode de bouw van de kerk begonnen was. 

Isaakkathedraal met één koepeltje in de steigers

Duif! :D

Tot slot bekeken we nog even het Mariinskij-paleis. Dit paleis uit 1844 ligt aan de Синий Мост (Blauwe Brug) - met 99 meter de breedste brug van de stad - en doet tegenwoordig dienst als gebouw van de Wetgevende Vergadering van Petersburg.

En zo eindigde de wandeling.

En ook deze hele lange post.

Dank voor het lezen!

Петропавловская Крепость

De Petrus- en Paulusvesting

Ik zit al een week in Petersburg. Een intensieve week, mag ik wel stellen. Naast colleges (die heel leuk zijn!) bezoeken, heb ik natuurlijk ook al veel bezienswaardigheden aangedaan. Vorige post schreef ik al over de Spas-na-Krovi en deze post zal ik wijden aan de oudste plaats in de stad: de Petrus- en Paulusvesting.

De geschiedenis van Sint-Petersburg begint met de bouw van het Petrus- en Paulusfort. In 1703, tijdens de Grote Noordse Oorlog tussen Rusland en Zweden, dat toen nog dit gebied in handen had, wist een Russische vloot de Zweedse te verslaan bij het fort Nyenschantz, dat t.o.v. de P&P-vesting iets verder stroomopwaarts lag. Dit was de eerste Russische maritieme overwinning. Russische troepen namen het Zweedse fort in en kregen zo controle over het gebied waar tegenwoordig Sint-Petersburg ligt.
Peter de Grote wilde zijn controle over dit gebied, de monding van de rivier de Neva, versterken door een nieuwe stad te stichten. Hij speurde de delta af en besloot dat een klein eilandje, aan de noordkant van de rivier, genaamd Заячий Остров ('Hazeneiland'), de ideale plaats was om een nieuwe vesting te bouwen. Het voormalige Zweedse fort werd afgebroken en van de materialen werd het nieuwe fort gebouwd.
Aanvankelijk werd het fort van hout gemaakt, maar binnen enkele decennia was al het hout door steen vervangen.
Nu het gebied verdedigbaar was, kon de bouw van de nieuwe stad beginnen!

Bouwplan voor de stad uit 1720. Het rode eilandje is het Petrus- en Paulsfort

Het is zeer aangenaam om door het fort te wandelen. De entree is in principe gratis, dus het is geschikt voor een gezellige Spaziergang. Verder is één van de belangrijkste poorten van het fort, de Neva-poort, ook gratis. Deze poort was vroeger geducht, omdat via deze poort politieke gevangenen het fort uit werden geleid om vervolgens op de boot te worden gezet naar een gevangenis bij het plaatsje Schlisselburg, waar de omstandigheden uitermate slecht waren. Verder staan in de poort allerlei waterstanden aangegeven van grote overstromingen die de stad vroeger teisterden. Onder hen de recordoverstroming van 1824, waarop Poesjkins "De Bronzen Ruiter" (Медный Всадник) is gebaseerd.

Neva-poort

Maar enfin, als je de twee belangrijkste bezienswaardigheden van het fort wil zien, word je toch gedwongen een mager bedrag van 5 euro neer te leggen. Voor dit geld kun je de kathedraal en het Troebetskoj-bastion zien.
Het Troebetskoj-bastion is niet zeer indrukwekkend, maar toch wel interessant om te bezoeken. Dit is het zuidwestelijke bastion van het fort en werd tussen halverwege de 19de eeuw en pak-'m-beet 1924 gebruikt als gevangenis. Hier zaten de leden van de terreurgroep Народная Воля, die tsaar Aleksandr II hadden opgeblazen, vroege communisten, de schrijver Горький (Gorki), de oudere broer van Lenin, de communist Троцкий (Trotskij) en leden van de Voorlopige Regering gevangen.

Het meest imposante is toch wel de Petrus- en Pauluskathedraal. Helaas stond dit gebouw in de steigers toen we het bezochten, maar we imposante Sjpil (torenspits) was dat gelukkig niet. Fier torende de gouden torenspits uit boven de omringende gebouwen. Interessant is dat bovenop de torenspits een kruis en een engel staan. In de loop der tijd is deze versiering al meerdere malen eraf gedonderd en tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitsers deze opvallende toren als richtpunt voor hun artillerie, waardoor de Russen genoodzaakt waren de toren donkergrijs te schilderen.

Kathedraal in de steigers

De kerk zelf is behoorlijk leeg, op een imposante gouden iconostase na. Voor de rest is deze kerk de rustplaats van alle tsaren sinds Peter de Grote. Het is dus mogelijk om de graven van bekende tsaren als Peter de Grote zelf, Catharina II, Aleksandr II te bekijken. In een aparte ruimte liggen de laatste resten van Nicolaas II, de tsaar die in Ekaterinboerg door de Bolsjewieken werd neergeschoten en daarmee dan ook de laatste tsaar was. In 1998 zijn zijn overblijfselen naar Petersburg vervoerd en is hij hier herbegraven. Plakkaten aan de muren herinneren aan zijn vrouw en kinderen, waaronder Anastasia.

Graf van Peter de Grote

Graf van Nicolaas II

Panorama vanaf de steiger bij de Nevapoort

В ПИТЕРЕ!!!

In Piter!!!

Yesssss.... Het is dan eindelijk zover! Ik ben nu al sinds zaterdagavond in Petersburg!!! :D Ik zal mijn vrolijkheid over dit feit voor de rest van deze post proberen te verbergen en proberen een overzicht te geven van wat ik uit heb gespookt de laatste tijd.

Vrijdag, 1 februari, Leiden, Nederland
Het inpakken gaat door. Maar nu for real. Mijn halve klerenkast blijkt te passen in het enorme koffer. Terwijl eerst Golden Earring, daarna Muse door de speakers schalt, verdwijnt het ene shirt na het andere in het donkerblauwe monster. Op het vliegveld zou blijken dat ik 21,4 kg aan bagage bij elkaar had geschraapt.
's Avonds komen mijn broertje en een onderbuur eten en als zij weg gaan, wordt het dan toch wel spannend.  Terwijl de wijzers van de klok saai rondjes blijven draaien, word ik steeds nerveuzer en uiteindelijk ga ik slapen.

Zaterdag, 2 februari, Leiden, Nederland, 4:30
De wekker gaat. Verdorie, maar vier uurtjes geslapen! Voor een laatste keer het weerbericht voor Petersburg checken en dan mijn PC uitschakelen. Even een drinkontbijt naar binnen gieten en dan controleren of ik alles wel gepakt heb. Ik zet mijn spullen in de fusie, doe mijn kamer op slot en zet nog even de tv aan. Dan komt een huisgenoot en een vriend van hem binnen. Overduidelijk net uit café en бухой (katjelam). Ze besluiten te gaan frituren, mijn maag draait zich om (mijn maag was net met enorme tegenzin dat drinkontbijt begonnen te verteren).

Zaterdag, 2 februari, Leiden, Nederland, 5.25
Ik besluit de Klik vaarwel te zeggen, loop de trap af met mijn koffer, laptoptas en schoudertas. Over 20 minuten zou de taxi er moeten zijn, dus laat ik die maar opwachten op de hoek van de straat. Ik slenter over de doodstille straat en zie halverwege een taxi staan. "Die zal wel op iemand anders wachten," denk ik en loop verder. Ik sta op de hoek van de straat, wacht vijf minuten - het is nu 5.30 - en de taxi staat er nog steeds. Ik loop op de taxi toe en vraag of hij soms op mij wacht. De besnorde meneer met Mediterraans uiterlijk zegt van wel en ik leg mijn donkerblauwe monster alvast in de kofferbak. Ik zeg de snormeneer dat we nog even op een medereiziger en haar vriend moeten wachten. Die zouden rond 5.45 moeten komen, dat was namelijk de tijd die ik eigenlijk met de taxichauffeur af had gesproken.
Terwijl we wachten, steekt de snormeneer een sigaret op en begint het lichtjes te regenen. Op het moment dat de snormeneer op het punt staat mijn koffer uit de kofferbak te gooien en weg te rijden, komen de andere passagiers aanlopen. Gelukkig!

Zaterdag, 2 februari, Rotterdam Airport, Nederland, 6.15
We komen aan op het vliegveld, betalen snorrie en gaan het vliegveldje binnen. De twee anderen die op dezelfde vlucht zitten, zijn er al met hun entourage. We begroeten hen en dan komen mijn ouders binnen. Inchecken, even wat drinken in de bar, afscheid nemen, douane, wachten bij de duty free winkeltjes en dan boarden. Terwijl we naar het vliegtuig lopen, zie ik op het terras van het vliegveld mijn ouders staan, wild zwaaien en het vliegtuig in.
Om 8.40 vertrekt het vliegtuig.

Zaterdag, 2 februari, München, Duitsland, rond 10u
Het vliegtuig begint te dalen, we zien de huizen dichterbij komen. Nog 1 minuut (letterlijk!) en we gaan landen. Dan plots: het vliegtuig trekt weer snel omhoog. Wat is dit? De piloot roept om dat een traumahelikopter was geland op het vliegveld en we onze landing dus moesten afbreken. Na even cirkelen landden we dan echt.
Op het vliegveld even opnieuw door de douane, naar de wc sprinten en het volgende vliegtuig in.

Zaterdag, 2 februari, Poelkovo, Rusland, rond 2u/5u
Rond 5 uur (lokale tijd, dus 2u in NL) landt het vliegtuig bij vliegveld Poelkovo, het vliegveld van Petersburg.  De piloot roept trots om dat we 20 minuten eerder zijn geland dan verwacht. Vervolgens roept hij om dat de slurf van de terminal vast zit gevroren en we dus nog wel even in het vliegtuig zullen zitten.
Na een tijdje gaat de deur open en kunnen we via een trapje uit het vliegtuig stappen en worden we met een stampvolle bus naar de terminal gebracht. Visumcontrole, bagage ophalen en dan.... We zijn er!!!
In de verouderde aankomsthal regelen we voor ons vieren een grote taxi. De man achter de balie van het taxibedrijf krijgt via zijn walkie-talkie de volgende vraag van de taxichauffeur "Какие у них чемоданы?" ("Wat voor soort koffers hebben ze ?"), waarop de man antwoord met "Ну, хаха, большие!" ("Nou, haha, grote!").
Vijf minuten later komt een stationwagon-achtige taxi aangereden die ons naar ons appartement brengt. De rit duurt iets van een half uur en toont ons de meeste mooie wijken van de stad: grijze flats en oude fabrieken. Juist...

Als we aankomen bij het appartement staat een vriendin me al op te wachten. Zij doet hier een stage en moest eerder beginnen, dus woonde zij er al twee dagen. Ze toont ons de codes van de elektronische sloten en we kunnen naar binnen. Het appartement is groot, gemeubileerd (alhoewel sommige meubels uit elkaar vallen) en ligt heel mooi.

Zaterdag, 2 februari, Sint-Petersburg, Rusland, rond 6u
We gaan de stad in! Ons appartement ligt bijna op de hoek van een zijstraat van de Невский Проспект (Nevskij Prospekt, de belangrijkste straat van de stad), dus we zijn al snel bij vanalles. We kopen Russische sim-kaartjes en gaan eten. Daarna lopen we de straat af tot aan de Гостиный Двор (Gostinyj Dvor, zeg maar het eerste 'winkelcentrum' van de stad) en nemen dan de metro terug. Metromuntjes kosten maar 28 Roebel (= €0,69).
Thuis gekomen, zitten we nog even in de woonkamer, drinken een glaasje wodka (om te vieren dat we er zijn, duh) en gaan slapen.

Nevskij Prospekt at night

Zondag, 3 februari, Sint-Petersburg, Rusland
Nadat iedereen uit had geslapen en we ontbeten hadden, gingen we de stad in. We hadden maar één sleutel van ons appartement, dus moesten we van de huisbazin sleutels bij laten maken. Hiervoor vonden we een winkeltje vlakbij het Московский Вокзал (Moskou-station). Het zou een kwartier duren om de sleutels bij te maken, dus in de tussentijd bezochten we even het station, dat van binnen redelijk mooi versierd is.
Toen we de sleutels hadden, gingen we ergens even eten en vervolgens namen we de trolleybus naar Gostinyj Dvor en wandelden naar de Спас-на-Крови (Spas-na-Krovi).

Московский Вокзал

Спас-на-Крови

De Spas-na-Krovi is één van de bekendste kerken van Petersburg. De kerk staat op de plaats waar in 1881  de extreemlinkse terreurgroep Народная Воля (Wil van het Volk) een bomaanslag pleegde op tsaar Aleksandr II, die erbij dodelijk werd verwond. Zijn opvolger, Aleksandr III, schreef een wedstrijd uit met betrekking tot het ontwerpen van een gedenkteken. Het winnende ontwerp was gebaseerd op de Basiliuskathedraal in Moskou. Om de kerk te bouwen, moest een hele wijk plat worden gegooid, maar dat kon in die tijd nog.
De kerk is van buiten versierd met allerlei mozaïeken, onder andere van de wapens van de gouvernementen van het Russische tsarenrijk. Deze versieringen lopen door tot op de torentjes. Onderaan de kerk hangen beschrijvingen van alle goede daden die Aleksandr II wel niet had gedaan tijdens zijn bewind: het verdrag van Peking, de Grote Hervormingen etc. etc.
Van binnen is de kerk één groot mozaïek, waarin goud toch wel domineert. Een klein dakje beschermt de precieze plaats waarop de tsaar verwond werd en de mozaïeken die hieromheen zijn gemaakt, doen vermoeden dat men de dood van de tsaar en de dood van Jezus aan elkaar gelijk wilde stellen.

Спас-на-Крови

En "BOEM!" zei de tsaar!

Toen we uitgekeken waren in de Spas-na-Krovi (hij was, op de mozaïeken na, best wel leeg), gingen we naar het Дом Зингера (Singerhuis), tegenwoordig bekend als Дом Книги (Huis van het Boek). Dit in het begin van de 20ste eeuw gebouwde pand was eigendom en kantoor van het o zo bekende naaimachinemerk Singer. Tegenwoordig is het een chique boekwinkel.

Maandag, 4 februari, Sint-Petersburg, Rusland
Het was vroeg opstaan om 8 uur. We zouden om 9.30 een docent uit Leiden treffen die ons de weg naar het NIP zou wijzen, dus haastten we ons met ontbijten en raceten naar de metro. Één halte later stond de docent op ons en onze medestudenten te wachten. We liepen via de Таврический Сад (Taurische Tuin) naar het NIP. Hier hadden we drie colleges: Conversatie, Schrijftaal en Grammatica. Allemaal werden ze gegeven door hele vriendelijke docenten, dus dat belooft veel goeds voor de rest van het semester! Na de colleges vertelde het hoofd van het instituut ons nog wat belangrijke info.
Toen we klaar waren zijn we via de Taurische Tuin terug gelopen naar de metro, hebben boodschappen gedaan en dat was dat.

Таврический Сад