Домашнее задание: Прогулка по Петербургу

Huiswerk: Een wandeling door Petersburg

Één van de colleges die ik hier in Petersburg volg, is het keuzevak "Мир Петербурга" ("De Wereld van Petersburg"). Dit vak wordt door de jonge en fanatieke Elena gegeven, natuurlijk helemaal in het Russisch. Het vak richt zich geheel op de stad zelf, zoals de naam al deed vermoeden, en is erg interessant.

Het eerste college werd vorige week donderdag gegeven en ging over de belangrijkste straat van de stad: Невский Проспект (de Nevskij Prospekt, oftewel Nevskij Boulevard). Deze boulevard strekt zich uit van de Admiraliteit (Адмиралтейство) tot aan het klooster van Aleksandr Nevskij (Александро-Невская Лавра). De straat (en het klooster) zijn genoemd naar de Russische heilige Aleksandr Nevskij, een van de grootvorsten van Novgorod, die in 1242 Zweedse troepen bij de Neva versloeg (waaraan hij zijn bijnaam 'Nevskij' te danken heeft) en in 1244 Duitse kruisvaarderstroepen op het bevroren Peipusmeer.

Aleksandr Nevskij op een parsoena (icoon-achtig portret) van rond 1725

Maar ik dwaal af: het huiswerk voor het tweede college van De Wereld van Petersburg was redelijk bijzonder: onze groep werd in tweeën gesplitst en iedere groep kreeg een wandelroute voorgeschoteld. We moesten de wandeling doen en tegelijkertijd een twintigtal vragen beantwoorden over de gebouwen die we tegenkwamen.

Onze wandelroute zag er als volgt uit:

Met onze wandeling doorkruisten we hartje centrum en zagen een heleboel bekende bezienswaardigheden.

We begonnen onze wandeling bij het splinternieuwe metrostation Адмиралтейская (Admiraltejskaja) vanwaar wij ons begaven naar de boog van het Штаб-Квартира (Sjtab-Kvatira), waar vroeger de legerleiding zetelde. Via deze boog kwamen we uit op het Дворцовая Площадь (Paleisplein), dat omringd wordt door het Sjtab-Kvartira en het Winterpaleis (Зимний Дворец), waarin zich nu de Hermitage bevindt. Het plein wordt verder nog opgesierd door een enorme zuil met daarop een engel, dat herinnert aan de Russische overwinning op Napoleon.

Boog van de Sjtab-Kvartira, de zuil en het Winterpaleis

Vervolgens liepen we langs de Admiraliteit (tegenwoordig het hoofdkwartier van de Russische Marine) door een park, dat wordt opgesierd door een reeks beelden van bekende Russen, zoals de componist Glinka, de schrijver Gogol enz.

Glinka en een sneeuwman

De Bronzen Ruiter

Aan het einde van het park staat het eerste gedenkteken van de stad: een ruiterbeeld van Peter de Grote, dat in 1782 hier werd geplaatst. Het beeld staat in de volksmond bekend onder de naam "Bronzen Ruiter" (Медный Всадник), vanwege het gelijknamige gedicht dat Poesjkin over het beeld schreef. 

Het gedicht is verdeeld in drie delen. Allereerst wordt verteld over Peter de Grote, die besluit een nieuwe stad te stichten. Vervolgens wordt een flinke tijdssprong gemaakt naar 1824, tijdens de overstroming waar ik het vorige post over had: de hoofdpersoon Evgenii doolt ten tijde van de storm, die de overstroming begeleidde, door de stad en overdenkt zijn liefde voor Parasha. Hij valt in slaap op straat maar wordt opgeschrikt door het rijzende water en klimt op een beeld van een leeuw. Terwijl het water hem omringt, is het beeld van Peter de Grote het enige dat hij ziet. Het derde deel opent met een terugkeer van de rust: de overstroming is ten einde en Evgenii vindt een veerman, die hem de rivier overbrengt. Evgenii komt erachter dat het huis van zijn geliefde is vernietigd en doolt vervolgens als een gek door de stad. Plots komt hij weer het beeld van Peter tegen en dan:

И, зубы стиснув, пальцы сжав, [...] «Добро, строитель чудотворный! — Шепнул он, злобно задрожав, — Ужо тебе!..» И вдруг стремглав Бежать пустился.  Показалось Ему, что грозного царя, Мгновенно гневом возгоря, Лицо тихонько обращалось... И он по площади пустой Бежит и слышит за собой — Как будто грома грохотанье — Тяжело-звонкое скаканье По потрясенной мостовой. И, озарен луною бледной, Простерши руку в вышине, За ним несется Всадник Медный На звонко-скачущем коне; И во всю ночь безумец бедный, Куда стопы ни обращал, За ним повсюду Всадник Медный С тяжелым топотом скакал.

And [he] shuddered, whispering angrily,  "Ay, architect, with thy creation  Of marvels.... Ah, beware of me!"  And then, in wild precipitation  He fled. For now he seemed to see  The awful Emperor, quietly,  With momentary anger burning,  His visage to Yevgeny turning!  And rushing through the empty square,  He hears behind him as it were  Thunders that rattle in a chorus,  A gallop ponderous, sonorous,  That shakes the pavement. At full height,  Illumined by the pale moonlight,  With arm outflung, behind him riding  See, the bronze horseman comes, bestriding  The charger, clanging in his flight.  All night the madman flees; no matter  Where he may wander at his will,  Hard on his track with heavy clatter  There the bronze horseman gallops still.

 (sorry voor de belabberde opmaak)

Verder is er over de Bronzen Ruiter nog wel meer te vertellen. Zo is de steen waarop het beeld geplaatst is, de grootste steen die ooit door mensen versleept is. De steen, genaamd Гром-камень, werd ver buiten de stad gevonden en is naar de stad gesleept op dezelfde manier als hoe de Egyptenaren stenen voor hun piramides voortsleepten. De sleeptocht duurde meer dan een jaar!

Nadat we de Bronzen Ruiter bekeken hadden, gingen we naar de Isaakkathedraal (Исаакиевский Собор) die tussen 1819 en 1858 gebouwd is en met een hoogte van 101 meter en een oppervlak van meer de 4000 m2 "nogal groot" genoemd mag worden.

De kerk is rijk versierd en de kleur goud domineert het hele plaatje. In de hoogste koepel van de kerk zit een zilveren duif: een van de bekendste kenmerken van de kerk. 

De kerk is vierkant en aan elke zijde bevindt zich aan de buitenkant een timpaan. In één van de timpanen is een figuur afgebeeld die een model van de kerk in zijn handen houdt. Dit is tsaar Nicolaas I, tijdens wiens regeerperiode de bouw van de kerk begonnen was. 

Isaakkathedraal met één koepeltje in de steigers

Duif! :D

Tot slot bekeken we nog even het Mariinskij-paleis. Dit paleis uit 1844 ligt aan de Синий Мост (Blauwe Brug) - met 99 meter de breedste brug van de stad - en doet tegenwoordig dienst als gebouw van de Wetgevende Vergadering van Petersburg.

En zo eindigde de wandeling.

En ook deze hele lange post.

Dank voor het lezen!